Archiwum kategorii: Oferta

Oferta zabiegów prowadzonych w gabinecie.

Elektrolecznictwo

Elektrolecznictwo

Elektrolecznictwem albo elektroterapią nazywa się dział lecznictwa fizykalnego, w którym do celów leczniczych wykorzystuje się bodźce elektryczne. Elektroterapia korzysta z działania biologicznego prądu elektrycznego, który może: pobudzać nerwy i mięśnie, uśmierzać ból, zwiększać ukrwienie tkanek, zmniejszać napięcie mięśni poprzecznie prążkowanych szkieletowych i naczyniowych, łagodzić stany zapalne, zwiększać przepływ limfy, przyśpieszać wchłanianie obrzęków, wpływać na trofikę tkanek, intensyfikować procesy przemiany materii, przyśpieszać regeneracje tkanek.

Do zabiegów wykorzystuje się prąd stały (w czasie przepływu nie zmienia kierunku ani natężenia), modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.

Do zabiegów elektroterapii należą:

  • galwanizacja,
  • jonoforeza,
  • elektrostymulacja,
  • prądy diadynamiczne (Bernarda),
  • prądy TENS,
  • prądy Traberta,
  • prądy Interferencyjne (Prądy Nemeca),
  • prądy Kotza (rosyjska stymulacja),
  • Tonoliza.

Galwanizacja

To zabieg elektroleczniczy, w którym wykorzystuje się prąd stały, przepływający między dwoma elektrodami (anodą i katodą). Polega na przyłożeniu elektrod do wilgotnej skóry. Stosuje się elektrody płaskie (prostokątne lub kwadratowe o różnych wymiarach, zaokrąglonych krawędziach i kątach oraz o równej powierzchni), a także elektrody o specjalnym kształcie, przystosowane do określonych rodzajów galwanizacji. Są to m.in. elektrody do galwanizacji w okolicy gałek ocznych, uszu, elektrody dyskowe, wałeczkowe oraz tzw. elektroda Bergoniego (półmaska). Wyróżniamy dwa rodzaje galwanizacji – podłużną i poprzeczną.

Wpływ galwanizacji na organizm:

  • anoda: przeciwzapalnie, przeciwbólowo,
  • katoda: stymulacja, przekrwienie.

Wskazania do zabiegu galwanizacji

  • nerwobóle,

  • przewlekłe zapalenia nerwów, korzeni, splotów,

  • zespoły bólowe w chorobie zwyrodnieniowej,

  • zaburzenia krążenia obwodowego,

  • porażenia wiotkie,

  • przyspieszanie zrostu kostnego.

Przeciwwskazania do zabiegu galwanizacji

  • ropne choroby skóry i tkanek miękkich,

  • egzema, wypryski,

  • stany gorączkowe,

  • zburzenia czucia,

  • porażenia spastyczne,

  • ciąża,

  • choroba nowotworowa,

  • choroby tarczycy,

  • u osób z rozrusznikiem serca.

Zabiegi galwanizacji wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta. Dawka zależy od: powierzchni elektrody czynnej, czasu trwania zabiegu, rodzaju i umiejscowienia schorzenia. Czas trwania: 10-30 minut, codziennie lub co 2-gi dzień, seria 10-20 zabiegów.

Jonoforeza

To zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego leczniczo działających jonów. Do jonoforezy mogą zatem być używane tylko związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej, czyli tzw. elektrolity. Celem tego zabiegu jest dostarczenie skórze specjalnych substancji czynnych do głębszych warstw skóry. Ilość tych substancji zależy od długości zabiegu, natężenia prądu oraz wielkości elektrod. Do jonoforezy używa się roztworów różnych leków, najczęściej roztworów wodnych (np. preparatów w ampułkach – lidokainy, heparyny, leków przeciwzapalnych, hialuronidazy, jodu) w których rozpuszczone są substancje czynne zdolne do jonizacji.

Wpływ jonoforezy na organizm:

  • działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne,
  • poprawa ukrwienia,
  • pobudzenie i resorpcja płynów,
  • pobudzenie tkanki do regeneracji.

Wskazania do zabiegu jonofrezy:

  • stany pourazowe (stłuczenia, zwichnięcia, skręcenia, krwiaki, zrosty, blizny),

  • zespół Sudecka,

  • przewlekłe stany zapalne i zwyrodnieniowe narządu ruchu,

  • procesy gojenia i regeneracji,

  • przeciwdziałanie zrostom, bliznom i przykurczom(jonoforeza z jodu, heparyny),

  • owrzodzenia (jonoforeza z cynku, hialuronidazy).

Przeciwwskazania do zabiegu jonofrezy:

  • Wynikające ze stosowania leku: uczulenia na salicylany, histaminę.

  • Wynikające ze stosowania prądu:

    • uszkodzenia skóry,
    • infekcje,
    • ostra gorączka,
    • zakrzepowe zapalenie żył,
    • ciąża

Elektrostymulacja

Jest to zabieg, w którym wykorzystuje się prąd impulsowy by pobudzić mięśnie do skurczu. Wyróżnia się dwie metody elektrostymulacji: elektrodą czynną (katoda) i dwuelektrodowo. Stosuje się różne kształty impulsów (prostokątne, trójkątne), pojedyncze lub w modułach, w zależności od celu zabiegu.

Wpływ elektrostymulacji na organizm:

  • regeneracja mięśni lub grupy mięśni, zwiększenie ich siły i wytrzymałości,
  • poprawa krążenia,
  • zabezpieczenie przed atrofią mięśni.

Wskazania do zabiegu elektrostymulacji:

  • zaniki mięśniowe po unieruchomieniu stawów (po złamaniach, zwichnięciach),

  • porażenie mięśniowe częściowe,

  • niedowład mięśni lub grup mięśni,

  • osłabienie mięśni.

Przeciwwskazania do zabiegu elektrostymulacji:

  • wczesny okres uszkodzenia mięśniowego (7-10 dni),

  • ciąża / karmienie piersią,

  • czynna choroba nowotworowa,

  • osłabienie mięśni.

  • niewydolność naczyń krwionośnych,

  • gorączka,

  • stany zapalne skóry, tkanek miękkich,

  • wypryski (zmiany dermatologiczne),

Zabieg pobudza mięśnie do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Czas trwania zabiegu  to 10-15 minut, a ich liczba w serii to 10-20. Po zabiegu zaleca się odpoczynek minimum 20 minut.

Prądy diadynamiczne (Bernarda)

Składają się z 2 komponentów: z prądu galwanicznego i z prądu sinusoidalnie zmiennego. Wyróżnia się 6 rodzajów prądów DD, które wykazują następujące działanie:

  • DF, CP, LP – przeciwbólowe,
  • DF, MF, CP – przekrwienne i odżywcze,
  • DF, CP, LP – obniżenie napięcia mięśniowego,
  • RS, MM – używane do elektrostymulacji.

Prądy diadynamiczne: A— DF, B— MF, C — CP, D — LP,E— RS, F—MM.

Wpływ działania prądów diadynamicznych na organizm:

  • miejscowe zwiększenie ukrwienia,
  • dotlenienie i odżywienie tkanek,
  • szybsze usuwanie zbędnych produktów przemiany materii,
  • zwiększenie przepływu krwi, co pomaga w szybszym wchłanianiu krwiaków, obrzęków i wysięków,
  • zmniejszenie lub zwiększenie napięcia mięśni w danym miejscu w zależności od potrzeb.

Wskazania do zabiegów prądem diadynamicznym:

  • choroby reumatyczne,

  • zespoły bólowe jako następstwo urazu,

  • stany pourazowe,

  • zaniki mięśni z nieczynności,

  • nerwobóle,

  • zapalenia okołostawowe,

  • osteoporoza,

  • zespoły korzeniowe,

  • odmrożenia,

Przeciwwskazania do zabiegów prądem diadynamicznym:

  • wszczepiony rozrusznik serca,
  • obecność metalowych elementów w tkankach,
  • infekcje i gorączka,
  • porażenia spastyczne,

  • skłonność do krwawień,

  • niebezpieczeństwo zatorów,

  • ropne stany zapalne skóry, owrzodzenia,

  • miejscowe zaburzenia czucia,

  • nowotwory,

  • stan po naświetleniu promieniowaniem jonizującym.

Natężenie prądu ustawia się względem odczuć pacjenta.  Cały zabieg trwa od 2 do 8 minut, jednak przy zastosowaniu RS lub MM można go przedłużyć do 10 minut. Zazwyczaj wykorzystuje się kombinację kilku prądów w zależności od efektów jakie chce się uzyskać. W stanach podostrych zabiegi wykonywane są codziennie przez 6-10 dni. Natomiast w stanach ostrych dopuszcza się stosowanie prądów diadynamicznych 2 razy dziennie. Należy pamiętać, że dawkowanie uzależnione jest od rodzaju i stadium schorzenia, miejsca jego występowania oraz osobniczej wrażliwości na prąd elektryczny. W serii wykonuje się od 6 do 10 zabiegów.

Krioterapia

Krioterapia

Krioterapia czyli leczenie zimnem (zimnolecznictwo) polega na obniżaniu temperatury ciała pacjenta. Zabiegi z wykorzystaniem niskich temperatur dzieli się na miejscowe i ogólne. Zabiegi miejscowe obniżają temperaturę skóry i tkanek głębiej położonych, natomiast w zabiegach ogólnych oziębieniu ulega cały organizm. Ich efektem jest zmniejszenie bólu, procesów zapalnych, napięcia mięśniowego, a także poprawa przemiany materii. Zabiegi te znajdują zastosowanie w takich dziedzinach jak dermatologia, chirurgia, okulistyka, laryngologia i ginekologia. Stosuje się je bez względu na wiek oraz współistniejące choroby.

Do metod krioterapii należą:

  • polewania zimną wodą i okłady z zimnej wody,
  • okłady z woreczków z kostkami lodu,
  • okłady specjalnymi woreczkami z żelem, schładzanym w lodówce lub w wyniku reakcji chemicznej,
  • spraye chłodzące,
  • mankiety i kombinezony krioterapeutyczne,
  • krioterapia miejscowa – schładzanie miejscowe parami o temperaturze poniżej 100° C,
  • krioterapia ogólnoustrojowa – schładzanie całego ciała w kriokomorach w temperaturze poniżej 100° C.
Zabieg krioterapii

Historia krioterapii

Pierwsze wzmianki o zastosowania zimna (śnieg, lód) sięgają czasów antycznych. Jednak dopiero w końcu XIX wieku zaczęto stosować kompresy z lodu po zabiegach chirurgicznych. Z kolei wprowadzenie różnych źródeł zimna terapeutycznego, jako standardowego postępowania w fizjoterapii, medycynie fizykalnej i medycynie sportowej, stosowanego w stanach pourazowych, dysfunkcjach i stanach przeciążeniowych narządu ruchu, sięga lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku (wykazano skuteczność krioterapii w różnych stanach pourazowych m.in. u żołnierzy).

Wpływ krioterapii na organizm:

  • zwiększenie zakresu ruchomości stawów,
  • wzrost siły mięśniowej,
  • zwiększenie tolerancji wysiłku fizycznego,
  • zmniejszenie bólu i obrzęku,
  • zmniejszenie swastyki w niedowładach,
  • zmniejszenie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe.

Wskazania do krioterapii miejscowej

  • Świeże urazy (np. stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, naderwania mięśni, uszkodzenia ścięgien, uszkodzenia więzadeł),

  • Przeciążeniowe odczyny zapalne stawów, ścięgien i mięśni

  • Choroby zwyrodnieniowe stawów,

  • Wszystkie choroby reumatoidalne i reumatyczne narządów ruchu

  • Zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym – dna (skaza moczanowa)

  • Niedowłady i przykurcze spastyczne kończyn w przebiegu porażenia połowicznego

  • Powierzchowne oparzenia

  • Cellulitis

Przeciwwskazania do krioterapii miejscowej

  • Nieleczone nadciśnienie tętnicze

  • Stany nadwrażliwości na zimno

  • Zespół Sudecka

  • Zespół Reynauda

  • Krioglobulinemia i hemoglobinuria wywołana zimnem

  • Zmiany skórne, ropne schorzenia skóry

  • Nadmierna labilność emocjonalna wyrażająca się potliwością skóry

  • Zapalenie miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego

  • Niewydolność krążeniowa, zaburzenia rytmu serca, choroba wieńcowa, zaawansowana miażdżyca, wady zastawek serca

  • Obecność miejscowych odmrożeń oraz głębokich oparzeń

  • Niedoczynność tarczycy

  • Choroby nowotworowe

W naszym gabinecie stosuje się urządzenie KRIOPOL Bryza II do krioterapii miejscowej, wytwarzające parę z ciekłego azotu. Z dyszy uwalnia się gaz o temperaturze minus 150-160° Celsjusza. Chore miejsce omiata się azotem w odległości 10-15 cm od skóry, w czasie od 40 sekund do kilku minut. U jednego pacjenta można schładzać 5-7 miejsc, 1-2 razy dziennie, codziennie.

Zabiegi krioterapii miejscowej wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta.

Krioterapia

Bioptron

Bioptron

W trakcie zabiegu naświetla się ciało specjalną lampą Bioptron, emitującą światło białe, widzialne, polichromatyczne i spolaryzowane powyżej 95 % w jednym kierunku. Światło to nie zawiera promieni ultrafioletowych i zawiera tylko niewielką część promieniowania podczerwonego. Naświetlanie nie wywołuje zaczerwienienia ani opalenia skóry, nie stanowi też zagrożenia dla oczu. Ma niską gęstość energii, nie powoduje efektów ubocznych i jest całkowicie bezpieczne.

Wpływ stosowania lampy Bioptron na organizm:

  • stymuluje różne procesy biologiczne w organizmie w naturalny sposób,
  • stymuluje procesy regeneracyjne i naprawcze,
  • poprawia mikrokrążenie,
  • poprawia zaopatrzenie komórek w tlen,
  • pobudza wydzielanie tlenku azotu (po ok. 8 zabiegach),
  • działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwalergicznie,
  • wzmacnia układ odpornościowy,
  • pomaga wyzwolić własny potencjał leczniczy organizmu .
Lampa Bioptron Medall

Wskazania do stosowania lampy Bioptron

  • schorzenia narządu ruchu i układu nerwowego (zwyrodnienia kręgosłupa i stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół cieśni nadgarstka, łokieć tenisisty, golfisty, bolesny bark, przeciążenia i nerwobóle)

  • stany pourazowe (uszkodzenia tkanek miękkich, mięśni, ścięgien i więzadeł – skręcenia, stłuczenia, zerwania więzadeł i ścięgien; krwiaki i rany pourazowe),
  • rany (pooperacyjne, po oparzeniach, po przeszczepach, owrzodzenia, odleżyny),
  • problemy dermatologiczne (atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, opryszczka, półpasiec, powierzchowne infekcje bakteryjne, uszkodzenie błon śluzowych, trądzik młodzieńczy i różowaty, blizny),
  • inne (stany zapalne krtani, zatok, gardła, ucha, miażdżyca, cukrzyca).

Przeciwwskazania do stosowania lampy Bioptron

  • czynna choroba nowotworowa,

  • ostatni trymestr ciąży,

  • osoby z wszczepionym rozrusznikiem (przeciwwskazane jest naświetlanie tej okolicy i obrębu tułowia).

Zabiegi naświetlania lampą Bioptron wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta. Czas naświetlania dostosowywany jest indywidualnie, średnio zabieg trwa od 6 do 16 min, a ich liczba w serii wynosi minimum 10.

Koloroterapia z użyciem lampy Bioptron

Organizm człowieka przetwarza światło w energię elektrochemiczną, która uruchamia łańcuch reakcji biochemicznych wewnątrz komórek, stymulując przemianę materii i wzmacniając odporność ludzkiego organizmu. Koloroterapia Bioptron wykorzystuje wszystkie sześć kolorów widma naturalnego, tzn. czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski i fioletowy. Każda barwa szklanego filtru posiada specyficzne właściwości psychologiczne, intuicyjne, witalne oraz leczące. Działanie kolorów stymuluje krążenie, dotlenia organizm, niszczy bakterie i wirusy, reguluje ciśnienie krwi, rozszerza lub zwęża naczynia krwionośne, reguluje przemianę materii, pracę mózgu, aktywizuje układ immunologiczny.

Kolory podstawowe:

Czerwony: uaktywnia, ożywia, dynamizuje, wydobywa energię, pobudza procesy myślowe i zmysły, jest przeciwieństwem koloru niebieskiego.

Niebieski uspokaja, hamuje, koncentruje, chłodzi, gromadzi energię, wycisza procesy zapalne, jest przeciwieństwem koloru czerwonego.

Żółty: wzmacnia, tonizuje, ożywia umysł, ale nie denerwuje, rozszerza pole działania energii, wzmacnia słabe procesy organizmu, likwiduje odrętwienie, wzmacnia odporność nerwową, znajduje się między kolorem czerwonym i niebieskim.

Kolory uzupełniające:

Pomarańczowy: mobilizuje do działania, zmniejsza poczucie krzywdy, lecz potęguje zazdrość; reguluje pracę serca, łagodzi objawy astmy, wspomaga trawienie i odchudzanie.

Zielony: relaksuje, uspokaja, daje nadzieję, uwrażliwia na problemy innych, leczy nadciśnienie, choroby serca i oczu, łagodzi konflikty i napięcia.

Fioletowy: pozytywnie działa na system nerwowy, reguluje wydzielanie hormonów, stosowany w leczeniu blizn, cellulitu, uzależnień, bólów głowy, idealny do medytacji.

Fioletowy

Korona głowy

Indygo

Czoło

Niebieski

Gardło

Zielony

Serce

Żółty

Splot słoneczny

Pomarańczowy

Narządy płciowe

Czerwony

Podstawa

Poszczególne kolory oddziaływają na organizm poprzez pobudzanie miejsc odpowiedzialnych za odpowiednie funkcje organizmu, takich jak centra energetyczne (czakry), drogi i punkty energetyczne (meridiany) oraz strefy organów (dermatomy).

Bioptron Medolight i Medolight Blue:

Są to nowe urządzenia trzeciej generacji do samodzielnego używania lub do uzupełnienia terapii lampą Bioptron. Aparaty te służą do kontaktowej światłoterapii, wykorzystując diody elektroluminescencyjne LED. Diody użyte w aparatach Medolight znacząco różnią się od zwykłych żarówek lub diod sygnalizacyjnych, m.in.: długością fali (emitują światło o najbardziej fizjologicznym leczniczym oddziaływaniu), kilkaset razy większą gęstością energii, wąskim spektrum światła, znikomą emisją ciepła, specjalną konstrukcją skupiającą światło w wiązkę z kątem ok. 30 stopni.

Medolight to certyfikowany produkt medyczny, emitujący fale z zakresu światła czerwonego i bliskiej podczerwieni. Powoduje najskuteczniejsze efekty biologiczne, potrzebne do syntezy tlenku azotu, stymulacji mitochondriów i uzyskania „odczynu zabiegowego”. Zabiegi wykonywane są w trybie ciągłym (1 program) lub pulsacyjnym (2 do 5 programów)

Wpływ działania lampy Bioptron Medolight i Medolight Blue na organizm:

Medolight

  • działanie przeciwzapalne,

  • działanie przeciwbólowe,

  • działanie przeciwobrzękowe.

Medolight blue

  • leczenie zmian skórnych,

  • działanie przeciwtrądzikowe.

Przeciwwskazania do stosowania apratu Medolight

  • padaczka,
  • fotoalergia,

  • przewlekły odczyn świetlny,

  • rumień wielopostaciowy wysiękowy,

  • opryszczka słoneczna i krowiankowata,

  • stany zapalne oczu i choroby siatkówki,

  • stosowanie światłoczułych leków, ziół,

  • po przeszczepie narządów,

  • w trakcie chemioterapii i leczenia nowotworów,

  • ciąża,

  • w trakcie leczenia tarczycy.

Przed zastosowaniem terapii aparatem Medolight należy zasięgnąć profesjonalnej porady lekarza, czy ten rodzaj terapii jest zalecany i czy konieczny jest inny sposób leczenia. Zaleca się używanie aparatu kilkukrotnie w ciągu dnia. Naświetlanie jednego miejsca trwa od 4 do 10 minut.

W naszym gabinecie istnieje możliwość wypożyczenia obu urządzeń Medolight, oraz Medolight Blue.
Zapraszamy do kontaktu.

Naświetlanie lampą Sollux

Naświetlanie lampą Sollux

Naświetlanie lampą Sollux

Zabieg polega na naświetlaniu ciała specjalną lampą Sollux, emitującą promieniowanie krótkie (widzialne białe i podczerwone) wnikające głębiej w tkanki. Fale docierają do 3 cm w głąb tkanek, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych, poprawiając ukrwienie i zmniejszając napięcie mięśni i ból. Lampa Sollux wyposażona jest w dwa filtry w kolorach czerwonym i niebieskim. Szkło czerwone przepuszcza promienie świetlne czerwone i podczerwone, szkło niebieskie zatrzymuje z kolei promienie cieplne, a przepuszcza niebieskie.

Wpływ stosowania lampy Sollux na organizm:

Naświetlanie z filtrem czerwonym:

  • uszkodzenia skóry,
  • stany wysiękowe,
  • trudno gojące się rany,
  • zapalenie zatok,
  • trądzik pospolity,
  • czyraki,
  • odleżyny,
  • blizny,
  • oparzenia fotochemiczne,
  • bóle kręgosłupowe i stawowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej i reumatycznej,
  • stany pourazowe narządu ruchu w stadium późniejszym.

Naświetlanie z filtrem niebieskim:

  • łagodzenie podrażnień,

  • nadwrażliwość skóry suchej,

  • złuszczanie naskórka,

  • odmrożenia,

  • rozszerzenie drobnych naczyń krwionośnych,

  • choroba Raynauda.

  • choroby skóry np: świerz, łuszczyca,

  • nerwobóle róznego pochodzenia (nerwu trójdzielonego, nerwów potylicznych, nerwu kulszowego).

Przeciwwskazania do stosowania lampy sollux:

  • Stany gorączkowe

  • Zaawansowana niewydolność krążenia

  • Czynna gruźlica płuc

  • Predyspozycje do krwawień

  • Ogólny stan wyniszczenia organizmu

  • Ostre stany zapalne

  • Nowotwory

  • Niestabilne nadciśnienie tętnicze i zaawansowana niewydolność krążenia

  • Zaawansowane zmiany troficzne

  • Zaawansowana miażdżyca tętnic

  • Efekt biostymulacyjny

  • Zaburzenia czucia

  • Ciąża

  • Jaskra

  • Żylaki

Światłolecznictwo Sollux

Zabiegi naświetlania lampą Sollux wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta. Dawka zabiegu i liczba zabiegów w serii ustalane są indywidualnie. Podczas zabiegu trwającego ok. 20 minut lampa znajduje się ok. 20-30 cm od nagrzewanego miejsca. W przypadku naświetlania okolic twarzy i klatki piersiowej, chroni się oczy specjalnymi okularami ochronnymi.

Laseroterapia

Laseroterapia

Do wykonywania tego zabiegu stosuje się urządzenie emitujące promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła widzialnego, ultrafioletu lub podczerwieni, które wykorzystuje zjawisko emisji wymuszonej. Duża moc promieniowania pozwala na wykonywanie efektywnych i bezinwazyjnych zabiegów terapeutycznych. Światło laserowe jest: spójne, równoległe, monochromatyczne i intensywne. Promieniowanie laserowe przenika w głąb tkanek i wywołuje reakcję łańcuchową – przekazuje efekty zabiegu leczniczego głębiej, nawet do kilku centymetrów w głąb tkanek.

Laser Diodowy

Wpływ laseroterapii na organizm:

  • działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwobrzękowo,
  • poprawia mikrokrążenie,
  • pomaga w regeneracji tkanek,
  • stymuluje procesy immunologiczne,
  • podwyższa poziomu endorfin,
  • usprawnia odpływ limfy z obszaru stanu zapalnego,
  • przyspiesza metabolizm komórkowy.

Wskazania do laseroterapii:

  • stany zapalne tkanek miękkich,

  • uszkodzenia i choroby skóry, rany, odleżyny,

  • stany bólowe (zwyrodnienia kręgosłupa i stawów, dysfunkcje narządu ruchu w chorobach układu kostno-stawowego i mięśniowo-nerwowego),

  • nerwobóle, bóle mięśni,

  • zespół cieśni nadgarstka,

  • łokieć tenisisty, golfisty, ostrogi piętowe,

  • zespół Sudecka,

  • stany pooperacyjne,

  • stany wymagające pobudzenia gojenia ubytku tkankowego,

Przeciwwskazania do wykonywania laseroterapii

  • wysoka gorączka,

  • ostre choroby bakteryjne, grzybicze, wirusowe,

  • czynna padaczka,

  • w czasie ciąży,

  • u niemowląt,

  • choroby nowotworowe,

  • nadczynność tarczycy,

  • u osób ze skłonnością do krwawień,

Zabiegi laserowe wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta. Dobiera indywidualnie dla konkretnego pacjenta odpowiedni rodzaj promieniowania laserowego – długość fali, jego moc, czas trwania zabiegu, ilość zabiegów i sposób naświetlania. Ogólnie przyjmuje się, że niższe częstotliwości promieniowania laserowego (światło czerwone) stosuje się w celu osiągnięcia efektu przeciwbólowego, z kolei wyższe częstotliwości (światło podczerwieni) stosuje się by osiągnąć efekt przeciwzapalny.

Kinesiotaping

Kinesiotaping

Kinesiotaping czyli plastrowanie dynamiczne jest metodą terapeutyczną, która polega na oklejaniu różnych części ciała specjalnymi elastycznymi plastrami o różnej strukturze i kolorach. Głównym celem plastrowania jest złagodzenie bólu oraz zapobieganie kontuzjom. Najczęściej stosuje się je u sportowców – m.in. tenisistów, biegaczy czy piłkarzy, ale też u zwykłych pacjentów. Jest to metoda bezpieczna i bezbolesna, pomaga m.in. złagodzić ból stawów i kręgosłupa, reguluje napięcie mięśniowe a także poprawia krążenie.

Historia kinesiotapingu

Twórcą tej metody jest japoński doktor-chiropata Kenzo Kase, który na początku lat 70. XX wieku opracował kolorowe elastyczne paski przyklejane na skórę, jednocześnie nie ograniczające ruchu. Dzięki ruchowi i aktywności mięśni, różnego rodzaju urazy i dolegliwości szybciej się goiły. Kinesiotaping spopularyzowany został w latach 90., jednak jego historia może sięgać starożytności, kiedy to w Grecji i Egipcie stosowano elastyczne i nieelastyczne materiały do opatrywania ran i urazów narządu ruchu. Także w Polsce na przełomie lat 50 i 60 stosowano nieco podobne metody – przy leczeniu skolioz naklejano na ciało gorsety przylepcowe służące do korekcji sylwetki. Metoda ta stale się rozwija, pojawiają się nowe techniki i lepsze taśmy. Nowością jest MT, taping limfatyczny, Meridion Taping, Cross Taping.

Wskazania do kinesiotapingu

  • wspomaga leczenie wielu schorzeń – stosuje się go jako fizjoterapię sportową (wyczynową i amatorską),
  • jest to sposób na uśmierzanie bólu (w zwyrodnieniach, dyskopatiach, reumatyzmie),
  • leczenie kontuzji stawów i mięśni, drenaż limfatyczny oraz w stanach pooperacyjnych (przy gojeniu się ran, redukcji obrzęków i poprawie wchłaniania się blizn oraz zwłóknień),
  • jako zabiegi towarzyszące w leczeniu zaburzeń neurologicznych, ortopedycznych, ginekologicznych i pediatrycznych,
  • wspomaga korekcję postawy,
  • w kosmetologii – zapobiega powstawaniu zmarszczek, zmianom skórnym i cieniom pod oczami,

Przeciwwskazania do kinesiotapingu

  • w przypadku gdy nie poprawiają zakresu ruchu,
  • gdy nie zmniejszają dolegliwości bólowych,
  • ostre stany zapalne,
  • zakrzepica żył głębokich,
  • zaburzenia krążenia obwodowego,
  • zaawansowana niewydolność krążenia,
  • choroby skóry (łuszczyca, trudno gojące się rany).

Plastry do kinesiotapingu przepuszczają powietrze i są wodoodporne, utrzymują się na skórze do 7 dni. Działanie tej metody reguluje napięcie mięśniowe w miejscu aplikacji plastra, co powoduje delikatne naciągnięcie skóry, zwiększenie zakresu ruchu mięśni oraz ich siły, a także usprawnia działanie układu limfatycznego i pomaga zmniejszyć lub usunąć stany bólowe. Metoda ta cechuje się wysoką tolerancją pacjentów, a efekt wspierania procesów leczniczych i wydolnościowych jest zauważalny bezpośrednio po aplikacji.

Masaż leczniczy

Masaż leczniczy

Dotyk wpływa na siły życiowe organizmu

Jerome Liss

Masaż jest to oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na skórę, mięśnie i tkanki, przy biernym zachowaniu masowanego. Zabieg ten polega głównie na wywoływaniu uczucia odprężenia i dobrego samopoczucia przy pomocy dotyku, ale ma także właściwości lecznicze i regeneracyjne, dzięki niemu poprawia się psychofizyczna sprawność chorego. Masaż ma zastosowanie w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji chorób z zakresu ortopedii, neurologii, ginekologii, pediatrii i chorób wewnętrznych. Jest to też jedna z najważniejszych metod fizjoterapii.

Historia Masażu

Pierwsze wzmianki o stosowaniu masażu sięgają 5000 lat p.n.e. Jednak właściwy jego rozwój miał miejsce w czasach starożytnej Grecji. Były to działania o charakterze naturalnym, intuicyjnym, higienicznym, najczęściej wykonywali go niewolnicy. Polegał on na pocieraniu i namaszczaniu ciała olejkami. W okresie średniowiecza masaż miał mniejsze znaczenie, dopiero w XVI wieku francuski lekarz Pare jako pierwszy zastosował go jako jedną z metod leczenia. Z kolei prawdziwy rozwój masażu nastąpił na początku XIX wieku, głównie dzięki Perowi Henrikowi Lingowi, który założył Centralny Instytut Gimnastyczny w Sztokholmie. Tam właśnie opracowano system stosowania masażu w przebiegu poszczególnych chorób narządu ruchu. Wraz z rozwojem nauk medycznych, powstawały i rozwijały się nowe metody masażu, które stosowano w leczeniu chorób internistycznych.

Wskazania do masażu

  • bóle kręgosłupa,

  • przykurcze, bóle i napięcia mięśniowe,

  • osłabienie mięśniowe i zmiany przeciążeniowe,

  • ograniczona ruchomość i bóle stawów,
  • choroby narządu ruchu,

  • różnego rodzaju porażenia,

  • wady postawy,

  • zapalenia nerwów i splotów nerwowych,

  • stan po różnego rodzaju urazach, przebytych złamaniach, skręceniach, zwichnięciach.

Przeciwwskazania do masażu:

  • podwyższona temperatura,

  • stany zapalne,

  • świeże urazy,

  • ciąża,

  • zmiany dermatologiczne skóry,

  • nadciśnienie,

  • nowotwory,

  • tętniaki i żylaki,

  • kamica nerkowa lub zółciowa,

Oferta naszego gabinetu

W naszym gabinecie oferujemy Państwu następujące usługi:

Klasyczny masaż leczniczy polega na stosowaniu klasycznych technik masażu przy odpowiednim ułożeniu pacjenta. Do technik tych należą: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wstrząsanie i wibracja. Jest to najpopularniejsza forma masażu o bardzo szerokim zastosowaniu.

Specjalistyczny masaż leczniczy możemy podzielić na:

  • masaż segmentalny,
  • masaż łącznotkankowy,
  • masaż okostnowy,
  • masaż izometryczny,
  • masaż w środowisku wodnym (podwodny, wirowy i natryskowy),
  • masaż przy użyciu urządzeń do masażu (masaż wibracyjny, masaż pneumatyczny i masaż synkardialny).

Wpływ masażu na organizm:

  • działa przeciwbólowo,
  • oddziaływuje w szerokim zakresie na mięśnie, ścięgna, stawy i kości,
  • regeneruje mięśnie i zwiększa ich elastyczność,
  • pobudza układ nerwowy, krwionośny i chłonny,
  • pomaga w redukcji tkanki tłuszczowej,
  • poprawia zdrowie i wygląd skóry,
  • relaksuje i odpręża.

Jest bardzo ważnym elementem programu treningowego i odnowy biologicznej u sportowców i osób aktywnych fizycznie. Ma na celu utrzymanie optymalnej formy, zapobieganie kontuzjom, a także wspomaganie organizmu przed, w trakcie oraz po wysiłku.

Masaż sportowy możemy podzielić na:

  • masaż treningowy,
  • masaż przed zawodami,
  • masaż startowy,
  • masaż powysiłkowy,
  • masaż podtrzymujący.

Wpływ masażu sportowego na organizm:

  • zwiększa elastyczność stawów i więzadeł,
  • zapobiega uszkodzeniom stawów i więzadeł w niskich temperaturach,
  • poprawia odżywienie skóry, zwiększa jej elastyczność i sprężystość,
  • zapobiega zwyrodnieniom tkanki kostnej i łącznej, spływając na lepsze jej odżywienie,
  • przyspiesza procesy spalania tkanki tłuszczowej,
  • zwiększa odporność organizmu,
  • obniża lub podwyższa napięcie mięśniowe,
  • przyspiesza wydalanie produktów przemiany materii, zmniejsza zakwaszenie mięśni,
  • ułatwia pracę serca, rozszerza naczynia krwionośne i chłonne,
  • korzystnie wpływa na działanie układu nerwowego i oddechowego,
  • w zależności od intensywności uspokaja lub pobudza.

Jest odmianą masażu klasycznego, o powszechnym zastosowaniu. Wykonuje się go długofalowo, głównie na twarzy, ale także na całym ciele. W trakcie masażu stosuje się technikę masażu klasycznego i punktowego przy użyciu kremu lub oliwki, masując ciało delikatnie, długimi, spokojnymi ruchami.

Wpływ masażu higieniczno-kosmetycznego na organizm:

  • wpływa na poprawę elestyczności i odżywienia skóry,
  • pobudza funkcje układu krążenia i układu nerwowego,
  • usuwa skutki codziennego zmęczenia,
  • przyspiesza regenerację zmęczonych mięśni,
  • poprawia samopoczucie,
  • relaksuje.

To coraz bardziej popularna forma masażu wykonywana w miejscu pracy pacjenta, sesja trwa zwykle kilkanaście minut. Siedząca praca biurowa oraz towarzyszący jej często stres negatywnie wpływają na zdrowie i efektywność pracy. Masaż wykonywany jest na specjalnie zaprojektowanym krześle zapewniającym osobie masowanej wygodną pozycję. Główna uwaga masażysty skupia się na mięśniach karku, szyi, barku oraz na kończynach górnych. Masaż wykonywany jest „na sucho”, bez konieczności zdejmowania ubrania.

Wpływ masażu biurowego na organizm:

  • rozluźnia napięte i przeciążone mięśnie,
  • relaksuje,
  • pomaga rozładować nagromadzony stres,
  • poprawia efektywność i motywację do pracy,
  • poprawia koncentrację.

Wywodzi się ze starożytnej medycyny chińskiej i japońskiej. Jest to dosłownie „ucisk palcem lub kciukiem” specyficznych punktów na twarzy i ciele pacjenta, czasem nazywany jest też akupresurą bez igły. Dzięki uciskowi, poprawia się przepływ krwi i limfy w organizmie. Głównym celem tej techniki masażu jest usprawnienie działania całego organizmu.

Wpływ masażu Shiatsu na organizm:

  • pomaga przywracać zdrowie,
  • pomaga odzyskać witalność i energię życiową,
  • poprawia funkcjonowanie mięśni i stawów,
  • relaksuje i odpręża,
  • poprawia samopoczucie,
  • poprawia wygląd i zdrowie skóry.

Zabiegi prowadzi dyplomowany masażysta Ilia Antonienko. Przed kazdym rozpoczęciem masażu przeprowadzany jest wywiad z pacjentem, by jak najlepiej dobrać techniki masażu do jego potrzeb, oczekiwań i dolegliwości. Dla Państwa wygody, istnieje możliwość wykonania masażu w warunkach domowych.

Ultrasonografia diagnostyczna

Ultrasonografia diagnostyczna

Ultrasonografia, czyli USG to nieinwazyjna, bezbolesna metoda diagnostyczna, która pozwala na poznanie obrazu narządów wewnętrznych i tkanek w czasie rzeczywistym przy pomocy fal ultradźwiękowych.

USG Honda HS-2100
Honda HS-2100

USG narządu ruchu, zwane jest też jako USG stawów lub USG ortopedycznym. Jego celem jest:

  • prawidłowa ocena stanu mięśni, więzadeł oraz powierzchni stawów,
  • szybka diagnostyka przy zmianach pourazowych i zapalnych,
  • możliwość odnalezienia trudnych do wykrycia ciał wolnych,
  • różnicowanie rozrostu tkanek miękkich w obrębie kończyn z obrzękami,
  • szybkie wykrywanie torbieli, krwiaków, guzków lub tętniaków,
  • wykonanie kontrolowanych iniekcji dostawowych i okołostawowych.

Rodzaje badań USG

Nadgarstek odpowiada za wykonywanie skomplikowanych ruchów dłoni, a także przenosi obciążenia, przez co jest szczególnie narażony na zmiany pourazowe i zwyrodnienia. Najczęstsze urazy tej części ciała spowodowane są tzw. upadkiem na wyprostowaną rękę, a także urazami w sporcie.

Badanie USG jest niezwykle ważne w diagnostyce urazów, obrzęków, zapaleń a także zaburzeń czucia. Dzięki niemu możemy ocenić lokalizację zmian, ich rozległość oraz wdrożyć odpowiednie leczenie. USG pozwala też zlokalizować i ocenić rozległość patologicznych zmian oraz zdiagnozować zarówno pourazowe jak i chroniczne bóle nadgarstka. Dzięki temu badaniu jest także możliwa ocena aparatu wiązadłowego nadgarstka.

Wskazania:

  • silny, długotrwały ból, uczucie „mrowienia” w nadgarstku,
  • zaburzenia czucia w obrębie stawu,
  • trudności w wykonywaniu codziennych czynności, niezdarność ruchowa,
  • choroby reumatyczne,
  • wyczuwalne guzy tkanki podskórnej i mięśni,
  • utrzymujący się obrzęk lub opuchlizna, deformacja nadgarstka

Diagnostyka USG dłoni i nadgarstka obejmuje:

  • jamy stawów nadgarstka,
  • jamy stawów śródręczno-paliczkowych (MCP) i stawów międzypaliczkowych (PIP),
  • zarysy kości nadgarstka, śródręcza i palców,
  • gangliony i przepukliny stawów nadgarstka i palców,
  • aparat torebkowo-więzadłowy stawów MCP, PIP i DIP,
  • aparat więzadłowy strony grzbietowej nadgarstka,
  • przedział kompleksu chrząstki trójkątnej,
  • mięśnie krótkie dłoni,
  • ścięgna mięśni długich prostowników oraz ich pochewki i troczki na poziomie nadgarstka oraz śródręcza i palców,
  • ścięgna mięśni długich zginaczy oraz ich pochewki i troczki na poziomie nadgarstka oraz śródręcza i palców,

Łokieć, czyli staw łokciowy łączy ramię z przedramieniem. Najczęstszą przyczyną wizyty u lekarza jest ból w stawie.

Za pomocą tego badania można diagnozować zespoły bólowe, ocenić wysięk wewnątrzstawowy, ciała wolne, torbiele, stany zapalne kaletek, zmiany zwyrodnieniowe i przeciążeniowe – tzw. „łokieć tenisisty” i „łokieć golfisty”, zespół kanału nerwu łokciowego, a także dokładnie ocenić uszkodzone struktury w wyniku urazu, jak np. zerwanie ścięgna mięśnia trójgłowego i dwugłowego ramienia.

Wskazania:

  • promieniujący i nasilający się ból w stawie łokciowym, szczególnie podczas aktywności,
  • pojawienie się tkliwości tkanek przy dotyku,
  • trudności w wykonywaniu codziennych czynności, niezdarność ruchowa,
  • brak możliwości zgięcia, blokowanie się stawu,
  • choroby reumatyczne.

Diagnostyka USG Łokcia obejmuje:

  • jamę stawu – wysięk, krwiak, obrzęk błony maziowej,
  • zarysy kości ramiennej, promieniowej i łokciowej,
  • zarysy chrząstki szklistej i warstwy podchrzęstnej na powierzchni bloczka kości ramiennej,
  • ścięgno wspólne prostowników,
  • ścięgno wspólne zginaczy,
  • więzadło poboczne promieniowe i obrączkowate,
  • więzadło poboczne łokciowe (część przednia i tylna),
  • przednia torebka stawu,
  • ścięgno mięśnia trójgłowego ramienia,
  • rowek nerwu łokciowego i nerw łokciowy – ocena dynamiczna
  • stabilności stawu łokciowego (próba maksymalnego zgięcia),
  • badanie dynamiczne stawu łokciowego w celu oceny przyczyny deficytu wyprostu łokcia, pronacji / supinacji przedramienia.

Staw barkowy, lub inaczej ramienny, to jeden z najbardziej niestabilnych stawów w organizmie człowieka. Jest połączeniem kończyny górnej z tułowiem, co powoduje nieustanne narażenie go na przeciążenia i urazy. Ból występujący przy schorzeniach stawu barkowego często utrudnia wykonywanie codziennych czynności i normalne funkcjonowanie.

Dzięki badaniu USG możliwe jest zdiagnozowanie bólu, ograniczeń ruchomości, ewentualnie ograniczeń siły mięśniowej i zakresu ruchów w stawie. Ze względu na to, iż badanie pozwala na zobrazowanie poszczególnych części stawu w ruchu i prześledzenia ich wzajemnej interakcji, jest to metoda w dokładny sposób obrazująca przyczyny większości powszechnie spotykanych stanów dyskomfortu, znanych pod pojęciem „bolesnego barku”.

Wskazania:

  • uczucie tarcia lub trzeszczenie w trakcie ruchu,
  • urazy i przeciążenia podczas uprawiania sportu,
  • ból w stawie promieniujący do kręgosłupa szyjnego lub kończyn górnych,
  • sztywność barku odczuwana mimo braku aktywności fizycznej lub snu,
  • trudności lub brak możliwości uniesienia kończyny górnej,
  • siedzący tryb życia oraz nieprawidłowa postawa,
  • zwapnienie stawu,
  • choroby reumatyczne i zwyrodnienia stawu barkowo-obojczykowego.

Diagnostyka USG stawu barkowego obejmuje:

  • ocenę ścięgien, więzadeł i mięśni oraz elementów chrzęstno-kostnych,
  • określenie obrzęku okołościęgnistego i ocenę obecności płynu w kaletce podbarkowej,
  • ocenę ciągłości ścięgien stożka rotatorów i więzadeł jako aparatu stabilizującego staw,
  • ocenę obrąbka stawowego w dostępnych fragmentach,
  • ocenę ewentualnych konfliktów kostno-ścięgnistych, jako częstej przyczyny zespołów bólowych;
  • ocenę stawu barkowo–obojczykowego – zmian zwyrodnieniowych i przeciążeniowych,
  • ocenę innych elementów możliwych do oceny w badaniu USG (zarówno statycznym, jak i dynamicznym).

Staw biodrowy czyli biodro odpowiada za czynności bardzo ważne dla poruszania się człowieka, dlatego jego kontuzja praktycznie wyłącza go z aktywnego życia. Przy dużych obciążeniach i aktywności jest dość mocno narażony na urazy, schorzenia oraz zwyrodnienia.

Dzięki badaniu USG możliwa jest ocena potencjalnej obecności płynu w stawie biodrowym – objaw ten towarzyszy zapaleniu stawu, a także płynu w okolicy krętarza większego w diagnostyce schorzenia zwanego „trzaskającym biodrem”. USG pomaga też przy ocenie zarysów kostnych elementów stawu biodrowego, głównie kości udowej, podczas której można wykluczyć istnienie nierówności i nawarstwień kostnych powstałych w wyniku procesów zapalnych.

Wskazania:

  • silny, utrzymujący się ból w stawie biodrowym,
  • uraz zewnętrzny,
  • opuchnięty i gorący staw,
  • choroby reumatyczne.

Diagnostyka USG stawu biodrowego obejmuje:

  • wysięk, obrzęk błony maziowej w stawie,
  • zarysy kostne przedniej części głowy i szyjki kości udowej,
  • chrząstkę przedniej części głowy kości udowej,
  • zarys obrąbka kostnego panewki,
  • obrąbek chrzęstny panewki.
  • przyczep i ścięgno mięśnia prostego uda,
  • ścięgno i kaletkę mięśnia biodrowo-lędźwiowego,
  • pasmo biodrowo-piszczelowe,
  • kaletkę mięśnia pośladkowego wielkiego / pasma biodrowo-piszczelowego,
  • ścięgno mięśnia pośladkowego średniego.

Kolana należą do najczęściej uszkadzanych stawów u człowieka, ze względu na budowę, funkcje i umiejscowienie. Razem ze stawem skokowym są narażone na największe obciążenia – samo wchodzenie po schodach może powodować nacisk na rzepkę rzędu kilkuset kilogramów. Najczęstszymi urazami są skręcenia, zwichnięcia, uszkodzenia więzadeł czy łąkotki.

USG jest ważnym badaniem przy ocenie stawu po urazie lub w przypadku bólu. Dzięki niemu można stwierdzić lub wykluczyć uszkodzenie, ocenić jego rozległość, a także określić stan więzadeł i ścięgien. Daje też możliwość ustalenia przyczyny stanów bólowych kolan oraz powodu ograniczeń w wyproście lub zgięciu w stawie

Wskazania:

  • silny i długotrwały ból kolana,
  • opuchnięty i gorący staw,
  • problemy przy wyproście lub zgięciu kolana, blokowanie się stawu,
  • trudności w przy wykonywaniu codziennych czynności, jak np. wstawanie z łóżka czy chodzenie,
  • utrzymujący się obrzęk lub deformacja stawu,
  • choroby reumatyczne.

Diagnostyka USG stawu kolanowego obejmuje:

  • ocenę przestrzeni maziowych,
  • ocenę stawu rzepkowo-udowego,
  • ocenę ciągłości więzadeł pobocznych (piszczelowego i strzałkowego) oraz krzyżowych (przedniego i tylnego),
  • ocenę łąkotek (przyśrodkowej i bocznej), ich potencjalnych torbieli, pęknięć i zmian przeciążeniowych,
  • ocenę ścięgien (mięśnia krawieckiego, mięśnia smukłego, mięśnia półścięgnistego, mięśnia półbłoniastego, mięśnia dwugłowego uda, mięśnia brzuchatego, mięśnia podkolanowego),
  • ocenę dołu podkolanowego,
  • mięśni dołu podkolanowego,
  • nerwu piszczelowego i strzałkowego wspólnego,
  • tętnicy i żyły podkolanowej,
  • kaletki dołu podkolanowego.

Staw skokowy i stopa to obok kolan jedne z najbardziej narażonych na uszkodzenia stawów w ciele człowieka. W wyniku dużych przeciążeń lub urazów często zdarzają się naderwania ścięgien i przerwania więzadeł międzykostnych.

Badanie USG pomaga zobrazować stopień uszkodzenia włókien w więzadłach lub ścięgnach, ustalić przyczyny dolegliwości oraz zastosować odpowiednie leczenie. Tak jak i w przypadku innych badań diagnostycznych, USG pozwala wykryć różne zmiany patologiczne w stawie, powstałe np. w wyniku urazu, zapalenia czy przeciążenia okolic stawu skokowego i stopy. Badanie to pozwala także na ocenę stabilności stawu w badaniach czynnościowych.

Wskazania:

  • bóle okolicy stawu skokowego i stopy, powstałe w wyniku urazu lub przeciążenia,
  • zapalne lub przewlekłe bóle, towarzyszący im obrzęk oraz zaczerwienienie,
  • uszkodzenia więzadłowo-torebkowe okolicy stawu skokowego, powstałe w wyniku skręceń lub stłuczeń, bóle reumatyczne.

Diagnostyka USG stawu skokowego obejmuje:

  • ocenę przestrzeni maziowych (kaletki, pochewki, jamy stawów),
  • ocenę aparatu więzadłowego,
  • ocenę ścięgien mięśni, ich pochewek i troczków.

Najczęściej zrywanym ścięgnem kończyny dolnej jest właśnie ścięgno Achillesa. Jest zarówno najmocniejszym ścięgnem człowieka, a przy tym najczęściej używanym – podczas różnego rodzaju ruchów – chodzenia, biegania, czy skakania. Najbardziej narażone na jego urazy są sportowcy oraz osoby aktywne fizycznie.

Badanie USG ścięgna Achillesa pozwala na dokładną i skuteczną diagnostykę ścięgna, kaletek ścięgna i zarysów kostnych kaletki. Dzięki jego położeniu, możliwa jest dobra ocena stopnia uszkodzenia, lokalizacji zmian oraz zastosowanie odpowiedniej ścieżki leczenia.

Wskazania:

  • ból i sztywność ścięgna pojawiająca się najczęściej rano,
  • ból wzdłuż ścięgna lub z tyłu, kilka cm nad piętą, nasilający się podczas chodzenia lub biegania,
  • ostry ból następnego dnia po treningu,
  • obrzęk okolicy ścięgna, może być ciągły i nasilać się podczas ćwiczeń,
  • narastające w czasie ograniczenie ruchomości w stawie skokowym, trudności w chodzeniu, brak możliwości stania na palcach,
  • charakterystyczny „trzask” w tylnej części łydki lub pięty, który może oznaczać zerwanie ścięgna Achillesa.

Diagnostyka USG ścięgna Achillesa obejmuje:

  • strukturę ścięgna Achillesa,
  • ościęgno,
  • zrosty w przestrzeni ościęgna (badanie dynamiczne),
  • kaletkę ścięgna Achillesa i kaletkę podskórną piętową,
  • zarysy kostne kaletki ścięgna i jego przyczepu piętowego.

Zdrowy kręgosłup

Zdrowy Kręgosłup

W zdrowym ciele, zdrowy duch

Juwenalis

Wszyscy wiemy, że siedzący tryb życia i brak ruchu osłabiają nasze mięśnie, zwłaszcza brzucha i grzbietu. Staje się to przyczyną powstawania nienaturalnych krzywizn kręgosłupa, jego przeciążeń i zwyrodnień. Aby zachować dobre zdrowie i samopoczucie, powinniśmy temu zapobiegać poprzez regularne ćwiczenia.

Na czym polega trening „Zdrowy Kręgosłup”

Ćwiczenia te pozwalają zapobiegać następstwom nieprawidłowych nawyków i konsekwencjom niewłaściwego trybu życia. Trening Zdrowy Kręgosłup skupia się głównie na wzmocnieniu najważniejszych partii mięśniowych i poprawie ruchomości kręgosłupa oraz kształtowaniu wyprostowanej, prawidłowej sylwetki. Pomaga w redukcji przykurczy mięśni, łagodzi, a nawet eliminuje dyskomfort lub ból pleców. Są to zajęcia proste, o łagodnym przebiegu, zawierające elementy jogi, relaksacji, ćwiczeń rozciągających i równoważnych. Składają się najczęściej z kilku części – rozgrzewki, ćwiczeń rozluźniających, mobilizujących, wzmacniających, równoważnych i rozciągających różne grupy mięśni. W ich trakcie wykorzystuje się także małe i duże piłki oraz taśmy. Ważnym elementem treningu Zdrowy Kręgosłup jest prawidłowa postawa ciała i właściwe oddychanie oraz spokojne i dokładne wykonywanie ćwiczeń. Mają one także charakter profilaktyczny, gdyż lepiej jest zapobiegać, niż leczyć choroby.

Wskazania

Ćwiczenia Zdrowy Kręgosłup polecane są wszystkim, niezależnie od wieku i kondycji fizycznej, szczególnie osobom z bólami pleców i osłabionymi mięśniami. Dotyczy to również osób z nadwagą i tych mało aktywnych fizycznie, które chcą poprawić swój stan zdrowia i samopoczucie. Można je także stosować profilaktycznie, gdyż są bezpieczne i bardzo skuteczne:

  • wzmacniają mięśnie przykręgosłupowe i mięśnie brzucha

  • likwidują napięcia mięśniowe i bóle pleców

  • zmniejszają skutki przeciążeń narządu ruchu

  • uelastyczniają szkielet mięśniowy

  • poprawiają stabilizację kręgosłupa i stawów obwodowych

  • poprawiają sylwetkę ciała

  • poprawiają samopoczucie

  • poprawiają koordynację ruchową i poczucie równowagi

  • wyrabiają właściwe nawyki ruchowe.

W dzisiejszych czasach bóle kręgosłupa są coraz częstszym problemem. Powodują je długotrwałe siedzenie w jednej, nierzadko niewłaściwej pozycji, podnoszenie dużych ciężarów, a nawet noszenie zbyt ciężkiej torebki czy plecaka może mieć niekorzystny wpływ na kręgosłup. Prowadzi to do ograniczeń w zdolności do pracy i odpoczynku, a także utrudnia wykonywanie codziennych czynności.
Aby zapobiegać rozwojowi tego rodzaju dolegliwości, powstawaniu zwyrodnień i stanów bólowych, zachęcamy do udziału w zajęciach grupowych Zdrowy Kręgosłup, a także skorzystania z indywidualnej diagnostyki przez lekarza specjalistę rehabilitacji. Udzieli on Państwu wszelkich porad oraz ustali indywidualny plan terapii i dobierze ćwiczenia w zależności od stwierdzonego schorzenia, by utrzymać kręgosłup w dobrej kondycji.

Zapraszamy na zajęcia Zdrowy Kręgosłup wszystkich, którzy mają problemy z kręgosłupem, bólem pleców, a także tych, którzy chcą uniknąć tego typu dolegliwości, zwłaszcza osoby 50+.
Ćwiczenia prowadzi dr Jolanta Janowska-Fabianowicz, specjalista rehabilitacji medycznej.

Centrum Zdrowia Jomadent

Adres:

ul. 3 Maja 40
41-300 Dąbrowa Górnicza

Rejestracja: 32 262 21 21
Zajęcia odbywają się we wtorki o godzinie: 19.00

NZOZ Primus

Adres:

ul. Szkolna 12
42-472 Brudzowice

Zajęcia odbywają się w środy o godzinie: 18.30