Krioterapia
Krioterapia czyli leczenie zimnem (zimnolecznictwo) polega na obniżaniu temperatury ciała pacjenta. Zabiegi z wykorzystaniem niskich temperatur dzieli się na miejscowe i ogólne. Zabiegi miejscowe obniżają temperaturę skóry i tkanek głębiej położonych, natomiast w zabiegach ogólnych oziębieniu ulega cały organizm. Ich efektem jest zmniejszenie bólu, procesów zapalnych, napięcia mięśniowego, a także poprawa przemiany materii. Zabiegi te znajdują zastosowanie w takich dziedzinach jak dermatologia, chirurgia, okulistyka, laryngologia i ginekologia. Stosuje się je bez względu na wiek oraz współistniejące choroby.
Do metod krioterapii należą:
- polewania zimną wodą i okłady z zimnej wody,
- okłady z woreczków z kostkami lodu,
- okłady specjalnymi woreczkami z żelem, schładzanym w lodówce lub w wyniku reakcji chemicznej,
- spraye chłodzące,
- mankiety i kombinezony krioterapeutyczne,
- krioterapia miejscowa – schładzanie miejscowe parami o temperaturze poniżej 100° C,
- krioterapia ogólnoustrojowa – schładzanie całego ciała w kriokomorach w temperaturze poniżej 100° C.
Historia krioterapii
Pierwsze wzmianki o zastosowania zimna (śnieg, lód) sięgają czasów antycznych. Jednak dopiero w końcu XIX wieku zaczęto stosować kompresy z lodu po zabiegach chirurgicznych. Z kolei wprowadzenie różnych źródeł zimna terapeutycznego, jako standardowego postępowania w fizjoterapii, medycynie fizykalnej i medycynie sportowej, stosowanego w stanach pourazowych, dysfunkcjach i stanach przeciążeniowych narządu ruchu, sięga lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku (wykazano skuteczność krioterapii w różnych stanach pourazowych m.in. u żołnierzy).
Wpływ krioterapii na organizm:
- zwiększenie zakresu ruchomości stawów,
- wzrost siły mięśniowej,
- zwiększenie tolerancji wysiłku fizycznego,
- zmniejszenie bólu i obrzęku,
- zmniejszenie swastyki w niedowładach,
- zmniejszenie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe.
Wskazania do krioterapii miejscowej
Świeże urazy (np. stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, naderwania mięśni, uszkodzenia ścięgien, uszkodzenia więzadeł),
Przeciążeniowe odczyny zapalne stawów, ścięgien i mięśni
Choroby zwyrodnieniowe stawów,
Wszystkie choroby reumatoidalne i reumatyczne narządów ruchu
Zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym – dna (skaza moczanowa)
Niedowłady i przykurcze spastyczne kończyn w przebiegu porażenia połowicznego
Powierzchowne oparzenia
Cellulitis
Przeciwwskazania do krioterapii miejscowej
Nieleczone nadciśnienie tętnicze
Stany nadwrażliwości na zimno
Zespół Sudecka
Zespół Reynauda
Krioglobulinemia i hemoglobinuria wywołana zimnem
Zmiany skórne, ropne schorzenia skóry
Nadmierna labilność emocjonalna wyrażająca się potliwością skóry
Zapalenie miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego
Niewydolność krążeniowa, zaburzenia rytmu serca, choroba wieńcowa, zaawansowana miażdżyca, wady zastawek serca
Obecność miejscowych odmrożeń oraz głębokich oparzeń
Niedoczynność tarczycy
Choroby nowotworowe
W naszym gabinecie stosuje się urządzenie KRIOPOL Bryza II do krioterapii miejscowej, wytwarzające parę z ciekłego azotu. Z dyszy uwalnia się gaz o temperaturze minus 150-160° Celsjusza. Chore miejsce omiata się azotem w odległości 10-15 cm od skóry, w czasie od 40 sekund do kilku minut. U jednego pacjenta można schładzać 5-7 miejsc, 1-2 razy dziennie, codziennie.
Zabiegi krioterapii miejscowej wykonuje lekarz specjalista rehabilitacji lub fizjoterapeuta.
